RIA (technika precypitacji)

W probówkach polistyrenowych inkubuje się badane surowice pacjentów z antygenem znakowanym I-125. Specyficzne przeciwciała w surowicach wiążą się z antygenem. W drugim etapie inkubacji powstałe kompleksy antygen–przeciwciało wytrąca się przez dodanie środka strącającego. Po przemyciu osadu buforem, odwirowaniu i dekantacji ciekłego supernatantu, mierzy się radioaktywność osadu za pomocą licznika gamma. Intensywność promieniowania radioaktywnego jest proporcjonalna do stężenia specyficznych przeciwciał w surowicy pacjenta. Ocenę ilościową przeprowadza się na podstawie krzywej kalibracyjnej.

RIA/IRMA (powlekane probówki)

RIA: RIA z powlekanymi probówkami to ligandowe testy kompetycyjne do wykrywania przeciwciał i antygenów. Intensywność promieniowania radioaktywnego jest odwrotnie proporcjonalna do stężenia specyficznych przeciwciał lub antygenu w próbce pacjenta. Ilościową ocenę stężenia antygenu/przeciwciała przeprowadza się na podstawie krzywej kalibracyjnej.

IRMA (testy immunoradiometryczne): Zasada testu opiera się na przeciwciałach monoklonalnych związanych bezpośrednio lub pośrednio z wewnętrzną ścianką probówek polistyrenowych. Badane próbki pacjentów inkubuje się razem z przeciwciałami monoklonalnymi znakowanymi I-125 w powlekanych probówkach. Antygen w próbkach pacjentów jest wiązany zarówno przez unieruchomione przeciwciała, jak i przeciwciała znakowane I-125. Tworzy się kompleks kanapkowy związany z fazą stałą. Niezwiązane przeciwciała znakowane I-125 usuwa się przez płukanie, a następnie dekantację. Intensywność promieniowania radioaktywnego jest proporcjonalna do stężenia antygenów w surowicy pacjenta. Ilościową ocenę stężenia antygenu przeprowadza się na podstawie krzywej kalibracyjnej.

Separacja magnetyczna

W pierwszym etapie analizy badane próbki inkubuje się ze znacznikiem zawierającym I-125, tak aby swoiste przeciwciała z próbki pacjenta związały się ze znacznikiem. W drugim etapie kompleks znacznik–przeciwciało wytrąca się w wyniku inkubacji z zawiesiną białka A. Białko A jest sprzężone z mikrocząstkami magnetycznymi i wiąże się z przeciwciałami. Po umieszczeniu probówek na płytce magnetycznej można zdekantować niezwiązany znacznik I-125. Pozostała radioaktywność jest mierzona za pomocą licznika gamma i jest proporcjonalna do stężenia swoistego przeciwciała w próbce pacjenta.