Autoimmunizacyjne poliendokrynopatie cechuje immunologiczne zniszczenie tkanek endokrynnych. Charakteryzują się one połączeniem co najmniej dwóch chorób endokrynnych oraz obecnością jednego lub więcej rodzajów autoprzeciwciał przeciwko narządom endokrynnym oraz komórkom okładzinowym żołądka i mięśni poprzecznie prążkowanych.
Test immunofluorescencji pośredniej (IIFT) z wykorzystaniem substratów, takich jak kora nadnerczy, jajniki, łożysko i jądra, jest główną metodą wykrywania autoprzeciwciał przeciwko narządom endokrynnym oraz komórkom okładzinowym żołądka i mięśni poprzecznie prążkowanych.
