Czego szukasz?

Filtrowanie

Kortyzol


Znaczenie kliniczne

Kortyzol jest obok katecholamin najważniejszym hormonem stresu. Tworzenie kortyzolu w korze nadnerczy jest stymulowane przez hormon adrenokortykotropowy (ACTH) uwalniany z przedniego płata przysadki mózgowej, która z kolei jest pobudzana przez kortykotropinę uwalnianą z podwzgórza. Kortyzol hamuje uwalnianie ACTH w przysadce poprzez mechanizm ujemnego sprzężenia zwrotnego. Ten złożony układ nazywany jest osią podwzgórze–przysadka–nadnercza (HHNA – hypothalamic–pituitary–adrenal axis) lub osią stresu.

Synteza i uwalnianie kortyzolu odbywa się w rytmie dobowym. Najwyższe stężenie kortyzolu we krwi obserwuje się około godziny po porannej pobudce, a najniższe w pierwszych godzinach nocnego snu. Kortyzol we krwi wiąże się głównie z białkami. Tylko wolny kortyzol jest biologicznie aktywny, a jego cząsteczka na tyle mała, by bez przeszkód przenikać do śliny.

Diagnostyka

Stężenie kortyzolu w ślinie jest wskaźnikiem aktywności HHNA. W zespole Cushinga (hiperkortyzolizm) poziom kortyzolu jest podwyższony, natomiast w chorobie Addisona jest niski. Stres fizyczny lub psychiczny prowadzi do czasowego wzrostu wolnego kortyzolu. Podczas chronicznego stresu, m.in. w zespole wypalenia lub zespole przewlekłego zmęczenia (CFS – chronic fatigue syndrome), długotrwałe zwiększenie produkcji kortyzolu nie jest możliwe, więc obserwuje się stały spadek poziomu kortyzolu.

Małgorzata Kozłowska

Małgorzata Kozłowska

Kierownik Działu Informacji Naukowej, Product Manager ds. ANA, ANCA

514 892 443

m.kozlowska@euroimmun.pl

Więcej informacji uzyskają Państwo, kontaktując się z naszym Działem Informacji Naukowej





    Katalog produktów