Prohormony dehydroepiandrosteron (DHEA) i siarczan DHEA (DHEA-S) powstają w strefie siateczkowatej nadnerczy i są hormonami steroidowymi. W narządach docelowych są one przetwarzane w androstendion, a następnie w androgeny (testosteron i dihydrotestosteron) i/lub estrogeny.
Stężenia obu substancji różnią się znacznie w ciągu życia mężczyzn i kobiet. Są wysokie w życiu płodowym i zmniejszają się po urodzeniu. Wzrastają ponownie w momencie adrenarche, czyli w wieku około 8 lat ‒ DHEA/-S są zatem biomarkerami adrenarche. Stężenia DHEA/-S osiągają najwyższy poziom w wieku około 20 lat, potem stopniowo maleją.
Podwyższone poziomy DHEA/-S stwierdza się w surowicy od 20 do 30% kobiet z zespołem policystycznych jajników (PCOS). W przypadku klasycznego wrodzonego przerostu nadnerczy (CAH – congenital adrenal hyperplasia), w którym nadnercza wytwarzają zwiększone ilości androgenów, stężenia DHEA/-S są paradoksalnie często niskie. W przypadku nieklasycznego CAH poziom DHEA/-S we krwi jest często prawidłowy.
