Choroby odkleszczowe

Znaczenie kliniczne

Kleszcze mogą przenosić na człowieka różne wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze czynniki zakaźne. Oprócz krętków Borrelia, które powodują boreliozę, najczęstszą chorobę przenoszoną przez kleszcze na półkuli północnej, do grupy tych patogenów należą: wirus TBE, wirus gorączki krymsko-kongijskiej, Anaplasma spp., Rickettsia spp., Babesia spp., Ehrlichia spp. i Coxiella spp. W zależności od patogenu infekcje odkleszczowe mogą prowadzić do różnych objawów klinicznych, obejmujących np. skórę, stawy, mięśnie, narządy wewnętrzne i ośrodkowy układ nerwowy. Przebieg choroby waha się od bezobjawowego lub subklinicznego do ciężkiego i zagrażającego życiu. Ponieważ istnieją szczepionki przeciwko tylko niektórym patogenom przenoszonym przez kleszcze, profilaktyka ekspozycji jest najskuteczniejszym środkiem ochrony.

Diagnostyka

Diagnostyka laboratoryjna zakażeń odkleszczowych opiera się na metodach wykrywania bezpośredniego i pośredniego. Procedury bezpośrednie obejmują m.in. rozmazy krwi, hodowle patogenów lub testy oparte na PCR, natomiast wykrywanie pośrednie opiera się głównie na wykrywaniu swoistych przeciwciał przeciwko danemu patogenowi w surowicy, osoczu lub płynie mózgowo-rdzeniowym pacjenta. Wykrywanie przeciwciał jest najważniejszą laboratoryjną metodą diagnostyczną w przypadkach, gdy trudno jest uzyskać odpowiedni materiał próbki do metod bezpośrednich lub ilość patogenu w próbce jest zbyt niska. Do oznaczania przeciwciał w przypadkach podejrzenia infekcji odkleszczowej EUROIMMUN oferuje szeroką gamę systemów serologicznych, w tym testy ELISA, ChLIA, testy immunofluorescencji pośredniej (IIFT), immunoblot oraz EUROMicroblot – zminiaturyzowane immunobloty w formacie mikropłytek.