Według obowiązujących w Polsce rekomendacji Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych (PTEiLChZ) podstawą rozpoznania boreliozy jest obraz kliniczny pacjenta. Jeżeli u pacjenta wystąpi charakterystyczna zmiana skórna, nazywana rumieniem wędrującym, mówimy wówczas o pewnym rozpoznaniu choroby bez konieczności wykonywania badań laboratoryjnych. Rumień wędrujący nie pojawia się jednak u każdego pacjenta zakażonego krętkami Borrelia. Pierwsze objawy choroby mogą być wówczas niespecyficzne i wymagać weryfikacji laboratoryjnej.
W takiej sytuacji PTEiLChZ zaleca dwuetapową strategię diagnostyki laboratoryjnej boreliozy: wysokoczuły test przesiewowy metodą ELISA w klasach przeciwciał IgM oraz IgG i wysokospecyficzny test potwierdzenia metodą Western blot (immunoblot). Wynik ujemny testu ELISA jest ostateczny, potwierdzenia testem immunoblot wymaga wyłącznie wynik dodatni (lub graniczny) testu ELISA.
„Kompleksowa diagnostyka boreliozy” to broszura na temat diagnostyki choroby z Lyme opracowana w oparciu o obowiązujące zalecenia Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych oraz wyniki najnowszych badań.
Z broszury „Kompleksowa diagnostyka boreliozy” dowiesz się m.in.:
- Na czym polega dwuetapowa strategia diagnostyki boreliozy?
- Które antygeny Borrelia są kluczowe dla skutecznej i precyzyjnej diagnostyki boreliozy?
- Które antygeny zmniejszają ryzyko wyników fałszywie ujemnych?
- Jak powinna przebiegać diagnostyka neuroboreliozy?
Patryk Matuszek
Ekspert ds. Szkoleń i Wystąpień Publicznych, Senior Product Manager ds. Boreliozy