Anaplasma phagocytophilum jest czynnikiem wywołującym anaplazmozę, chorobę bakteryjną przenoszoną przez kleszcze z rodzaju Ixodes. A. phagocytophilum jest Gram-ujemną bakterią wewnątrzkomórkową, która atakuje głównie granulocyty obojętnochłonne, ale także, w rzadkich przypadkach, eozynofile. Anaplazmoza występuje na całym świecie, a jej rozpowszechnienie zależy od obszaru dystrybucji wektorów transmisyjnych.
Borrelia spp. jest czynnikiem wywołującym boreliozę, czyli chorobę bakteryjną przenoszoną przez kleszcze z rodzaju Ixodes. Borrelia burgdorferi sensu lato to bardzo zróżnicowana grupa, do której zalicza się wiele genogatunków. W tej grupie patogenami dla psów i koni są Borrelia burgdorferi sensu stricto, Borrelia garinii i Borrelia afzelii. Podczas gdy w USA znaczenie ma tylko B. burgdorferi sensu stricto, ponad 80 % krętków w europejskich kleszczach należy do patogennych gatunków B. garinii lub B. afzelii. Psy i konie mają znacznie zwiększone ryzyko infekcji ze względu na częstszy kontakt z kleszczami. Jednak większość infekcji przebiega bezobjawowo. Infekcja nie pozostawia silnej odporności, dlatego możliwe jest jej ponowne wystąpienie. Zakażenie B. burgdorferi wiąże się z różnymi objawami klinicznymi, które zwykle pojawiają się po wielu tygodniach lub miesiącach po zakażeniu.
Ehrlichioza jest chorobą przenoszoną przez kleszcze na zwierzęta i ludzi. W erlichiozie psów rolę odgrywa zwłaszcza Ehrlichia canis, który jest przenoszony głównie przez kleszcza psiego brązowego (Rhipicephalus sanguineus). E. canis jest Gram-ujemną, obligatoryjną bakterią wewnątrzkomórkową, która atakuje głównie komórki jednojądrzaste krwi. Erlichioza monocytowa psów (CME) występuje w klimacie tropikalnym i umiarkowanym na całym świecie. Rozmieszczenie geograficzne E. canis zwiększa się wraz z coraz dalszym zasięgiem kleszcza-wektora, w związku ze zmianą klimatu.
Leiszmanioza to infekcja odzwierzęca wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Leishmania spp. Szczególne znaczenie mają Leishmania infantum, Leishmania chagasi i Leishmania donovani, które należą do grupy Leishmania donovani. Te jednokomórkowe pasożyty są przenoszone na ludzi lub zwierzęta poprzez ukąszenia samicy muchy piaskowej z rodzaju Phlebotomus spp. (Afryka, Azja, Europa) lub Lutzomyia spp. (Ameryka Środkowa i Południowa). Psy są uważane za najważniejszy rezerwuar tego patogenu. Ze względu na potencjał zoonotyczny, zakażone psy stanowią poważny problem w weterynarii i medycynie. Przyjmuje się, że od 50% do 80% psów na terenach endemicznych jest zakażonych pierwotniakiem Leishmania. Jednak infekcja Leishmania nie jest równoznaczna z leiszmaniozą psów. Mniej niż 10% zarażonych psów wykazuje objawy kliniczne. Wiek psa oraz przynależność do niektórych ras wiążą się z predyspozycją do rozwoju leiszmaniozy. Również odpowiedź immunologiczna psa jest kluczowa dla manifestacji choroby.
Obszar występowania kleszczy stale się zwiększa z powodu globalnego ocieplenia. W związku z tym choroby odkleszczowe, takie jak anaplazmoza, borelioza i odkleszczowe zapalenie mózgu (TBE), występują częściej również u psów i koni.
Toksoplazmoza jest chorobą odzwierzęcą występującą na całym świecie i wywoływaną przez Toxoplasma gondii. Wszystkie zwierzęta stałocieplne mogą zarazić się Toxoplasma gondii. Rozmnażanie bezpłciowe T. gondii może odbywać się w najróżniejszych tkankach żywicieli pośrednich. Jedynymi żywicielami ostatecznymi są koty lub inne zwierzęta kotowate, u których w jelitach zachodzi rozmnażanie płciowe. Ostatecznie dochodzi do powstania oocyst, które są wydzielane do środowiska wraz z kocim kałem.
Wykrywanie przeciwciał przeciwjądrowych (ANA – anti‑nuclear antibodies) jest ważnym wskaźnikiem diagnostycznym w wielu chorobach autoimmunologicznych. ANA są skierowane przeciwko różnym składnikom jądra komórkowego. Obejmują one kwasy nukleinowe, białka jądrowe komórki oraz rybonukleoproteiny.
Kierownik Działu Informacji Naukowej, Product Manager ds. ANA, ANCA